Hoe staat het met de eOverdracht?

Luister de podcast of scroll naar beneden voor de blog.

Een recente peiling van beroepsvereniging Verpleegkundigen & Verzorgenden Nederland (V&VN) laat zien dat 60 procent ontevreden is over het versturen en ontvangen van overdrachten. Het gaat nog vaak op papier, vergt veel uitzoekwerk en handmatig overtypen van gegevens. Door eOverdracht kan de gegevensuitwisseling tussen verschillende zorgorganisaties digitaal, soepel en foutloos verlopen.

Er zijn drie types eOverdracht:

• de medische overdracht tussen dokters, huisartsen en specialisten;
• de medicatieoverdracht voor digitale uitwisseling van recepten;
• de verpleegkundige overdracht van cliëntgegevens: administratieve en zorginhoudelijke.

"Bij eOverdracht in de Achterhoek gaat het om de laatstgenoemde”, zegt Jerry. "Omdat er zoveel mensen bij de overdracht betrokken zijn, is de kans groot dat een papieren overdracht kwijt raakt. Soms vindt er helemaal geen overdracht plaats omdat zorgverleners niet weten wat er met de cliënt is gebeurd of omdat het onduidelijk is dat er een overdracht moet plaatsvinden. Dit alles ondanks de regels en richtlijnen over de verpleegkundige verslaglegging.

Door digitalisering kan de verpleegkundige overdracht eenvoudiger verlopen. Tijdens proeftuinen werken zorgorganisaties en softwareleveranciers samen om te kijken welke gegevens digitaal zijn uit te wisselen. Er zijn technische afspraken nodig voor de overdracht. Dat gaat met Zibs (zorginformatiebouwstenen). Er zijn administratieve en zorginhoudelijke Zibs. In totaal telt de eOverdracht 53 Zibs.

“Administratieve Zibs zijn vrij overzichtelijk”, zegt Margo. “Maar de zorginhoudelijke overdracht is een ander verhaal. Daar liepen we tegen bijzondere zaken aan. Tijdens de proeftuin kwam aan het licht dat verpleegkundigen van zorginstellingen en ziekenhuizen niet wisten welke gegevens voor de ander belangrijk zijn. Wijkverpleegkundigen dachten bijvoorbeeld dat het voor verpleegkundigen op de Eerste Hulp belangrijk om over te dragen of een cliënt diabetes heeft, wat zijn laatste gemeten bloedsuikerwaarde is en welke medicatie hij gebruikt. Die gegevens zijn belangrijk maar zijn al bekend bij de internist van het ziekenhuis. De laatst gemeten bloedsuikerwaarde is niet relevant, omdat tijdens de behandeling het bloedbeeld wordt bepaald zodat de laatste waarde bekend is. Wijkverpleegkundigen vinden het bijvoorbeeld niet relevant om te weten hoe een cliënt zich redt in het ziekenhuis als het gaat om wassen en aankleden. De context thuis maakt de situatie weer anders.”

Tijdens de proeftuin was het vooral sparren over wat voor gegevens iedereen nodig heeft. Ook ontdekten Margo en Jerry dat niet iedereen alles gestructureerd vastlegt in zorgdossiers. “We kwamen erachter dat niet alle ECD’s geschikt zijn voor gegevensuitwisseling volgens de richtlijnen verslaglegging van de verpleegkundige overdracht”, aldus Jerry. “Of dat verpleegkundigen olifantenpaden nemen om dingen vast te leggen omdat hun ECD ingewikkeld is. Eenvoudig gegevens kunnen vastleggen is cruciaal voor succes. Er zijn veel details ontdekt die een goede overdracht belemmeren. Die gaan we komende tijd wegnemen.”

Komende tijd werken deelnemers aan de proeftuin aan de slag om de eOverdracht te laten slagen. Daarvoor zijn technische ontwikkelingen nodig vanuit de vier deelnemende leveranciers maar ook een gestructureerde vastlegging van gegevens door verpleegkundigen. Als dit lukt dan kan eOverdracht uitgroeien tot succes. De cliënt kan er dan op vertrouwen dat de verpleegkundige overdracht van zijn gegevens soepel verloopt zodat hij de zorg krijgt die hij nodig heeft. Margo: “Uiteindelijk draagt eOverdracht bij aan het werkplezier van verpleegkundige en de cliënt kan erop vertrouwen dat de kwaliteit van zorg is geborgd.”